Yaklaşık 2 yıl evvel hayatın seyrini değiştiren Covid-19 pandemisi, insan ömrünü olduğu kadar iş yapış biçimlerini yönlendiren ofislerde de bir ekip mecburî değişiklere gidilmesinin önünü açtı. Pandemiyle birlikte çalışanların tamamının ofislere dönmesi artık sıkıntı üzere görünürken, ofislerde geçirilen mühlet artık toplumsallaşma ve toplumsal bağlar kurma açısından birincil düzeyde değerli bir yere geldi. Bu nedenle artık ofis dizaynlarının da yeni nizama nazaran yapılması bir mecburilik olarak görülmeye başlandı.
Avrupa çapında yeni bir oluşum olan Studio Alliance birliğine Türkiye’den seçilen tek mimarlık şirketi olan DİEM’in Kurucu Ortağı C.Melih Şamlı, pandemi öncesinde, bütün çalışanların bir ortada ve büyük ofis yerleşkelerinde birlikte çalışmalarının artık neredeyse imkansızlaştığını ve ev-ofis kavramını içeren hibrit sistemin geniş kitlelerce desteklendiğini söylüyor.
Şamlı, büyük ve açık ofislere epeyce aralı yaklaşıldığını da belirterek “Ancak tekrar de ofis kavramı yerinde duruyor. Bilhassa kurum kültürünün devamlılığını sağlamak gerekiyor. Pekala bu durumda ne yapılmalı? İşte tam da burada ofisleri iş hayatının merkezleri üzere görmenin yanında birer toplumsallaşma imkanı veren yerler olarak da tanımlamalıyız. Bu durum kaçınılmaz bir gerçek olarak karşımızda duruyor. Bu durumda ofisler toplumsal bağların oluşmasına imkan verecek halde tekrar tasarlanmalıdır” dedi.
Ofislerin pozisyonlarının, sunduğu imkanların, mekânsal aktivite düzenlemelerinin iş hacmine ve teknolojik gelişmelere nazaran daima bir değişim gösterdiğine tanıklık ettiklerini belirten Şamlı şunları söyledi;
“Tek düze iş yapış biçimi artık değişmiştir. İş ömrü ve ofis düzenlemesi de buna paralel bir gelişim göstermiştir. Yaratıcılığı ve küme çalışmasını öne çıkaran yeni iş hayatı nizamı, yerleri toplumsal alanlarıyla öne çıkarmaktadır. Bu durum kültürden kültüre değişiklik gösterse de çalışan beklentileri buraya kanalize olmaktadır. Özellikle, genç kuşaklar, ileri yetişkin çalışanlara nazaran iş ve boş vakitleri daha fazla bir ortaya getirme eğilimindedir.
Örneğin Japonya’da yeterli bir emekçi gece geç saatlere kadar kalan kişidir. İsveç’te ise patronlar, fitness merkezlerine erişim sağlayarak, çalışanların sağlıklı olmasını ve uygun beslenmesini sağlamak için “paternalist” olma eğilimindedir. Bu tıp bir kültür, bir kazan-kazan alakası elde etmeyi amaçlarken, profesyonel ve ferdî hayatın karıştırılması amaçlanmaktadır. Yapılan bir anket Fransız çalışanların 57’sinin özel ve profesyonel ömürleri ortasındaki hududun pandeminin başlamasından bu yana kaybolmaya başladığına inandığını ortaya koydu. Ve 67’si işyerinin birebir vakitte aile ünitesi dışında şahsî ömür için bir alanı temsil ettiğini söylüyor.”
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
